o mnie
Chciałam zostać biolożką, wybrałam więc studia w Akademii Sztuk Pięknych i zajęłam się pisaniem książek.
Skąd tak pokrętny życiorys zawodowy? Zamiast tłumaczyć przywołam pewną sytuację. Wystawa moich obrazów wiele lat temu, na wernisażu pojawił się pewien biolog. – Czy to przypadkiem nie są mitochondria? – spytał pokazując jedno z płócien. Cóż, nie było to mitochondrium tylko nieskończoność (w tamtych czasach interesowała mnie wyłącznie nieskończoność). Niemniej skojarzenie było trafne – estetyka organelli komórkowych miała duży wpływ na moje malarstwo.
Warto również wspomnieć, że dziedziną, która najbardziej fascynowała mnie w naukach przyrodniczych była zoopsychologia (nie licząc naturalnie mikrobiologii – traktowanej raczej z estetyczno-filozoficznego punktu widzenia). Potem (zgodnie z kierunkiem ewolucji – od mikroorganizmów aż do człowieka) przerzuciłam swoje fascynacje z psychiki zwierząt na psychikę ludzką. Do dziś psychologia to jedna z ważniejszych inspiracji w moim pisaniu.
Gdy po liceum definitywnie porzuciłam myśl o karierze zoopsychologa, zamiłowanie do świata przyrody przeniosło się na inne sfery mego życia. Nie jadam mięsa (a także produktów mlecznych i jajek), a w moim domu i książkach zawsze (no prawie) są jakieś zwierzęta. Od lat planuję przeprowadzkę… ze wsi na wieś (choć na razie kończy się na planach). Tam (na tej drugiej wsi, gdzie kiedyś zamieszkam) łatwiej spotkać łanię lub lisa, nad rzeką przemykają zimorodki, a za oknem nawołują się żurawie.
„Zarzucają mi, że trzymam dziesięć srok za ogon. Nie wiedzą, że granice w moim świecie przebiegają inaczej niż podziały w teorii sztuki i chętnie ulegają rozkładowi, jak materia w przyrodzie, która tak łatwo zmienia formę, przechodząc z jednego ciała w drugie. Nie mogę więc inaczej. Niezależnie od tego, co robię – piszę, rzeźbię, czy animuję – zawsze zajmuję się tym samym”.
(fragment wywiadu z wymyśloną przeze mnie poetką, rzeźbiarką i reżyserką filmów animowanych – Niką Sanders).
Tym, którzy preferują konkrety proponuję alternatywną wersję życiorysu. A więc jeszcze raz…
Dorota Suwalska – Absolwentka Wydziału Malarstwa (dyplom z wyróżnieniem w pracowni profesora Stefana Gierowskiego w 1992 r., aneks w pracowni Nowe Media profesora Ryszarda Winiarskiego) oraz Studium Podyplomowego w zakresie kształcenia pedagogicznego w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Studiowała również film animowany na tejże uczelni.
Pisarka; autorka projektów wizualnych; animatorka kultury; ilustratorka; bywa również dziennikarką.
Laureatka m. in. Nagrody Głównej w XVII, XVIII i XIX edycji „Konkursu Świat Przyjazny Dziecku” Komitetu Ochrony Praw Dziecka, Wyróżnienia w Pierwszym Polsko-Włoskim Konkursie na Scenariusz Filmu dla Młodego Widza (2006r.), Wyróżnienia Literackiego w Konkursie Polskiej Sekcji IBBY Książka Roku 2007, 2016 i 2018, wyróżnienia w IX Konkursie Literatury Dziecięcej im. Haliny Skrobiszewskiej, drugiego miejsca w Konkursie Samochodzikowa Książka Roku oraz wyróżnienia dla najlepszej książki w samochodzikowych klimatach dla młodszych czytelników. W latach 2012 i 2013 nominowana do nagrody Astrid Lindgren Memorial Award. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rok 2019 i 2023 oraz Funduszu Popierania Twórczości Stowarzyszenia Autorów ZAiKS (2022).
Współpracowała z TVP realizując krótkie filmy plastyczne oraz felietony autorskie dla dzieci (1990-95). Redaktor Kwartalnika Literackiego „Wyspa” (2007-2009). W latach 2008-11 członkini Zarządu Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
W swoim dorobku ma trzy tomiki poetyckie oraz powieści dla dzieci i młodzieży: „Znowu kręcisz Zuźka!”, „Zuźka w necie i w realu”, „Bruno i siostry”, „Marionetki Baby Jagi”, „Ratunku, marzenia!”, „Pan Fortepianek”, „Piegowate Niebo”, „Czarne Jeziora”, „Iwo z Nudolandii”, „Poczet Królów i Książąt Polskich”, „Tabletki na dorosłość”, „Nie wszystko złoto, co złote” oraz „Czarna wołga” (seria Wtajemniczeni), „Miłka i owczarek koroniasty”, „Cień w błękicie” i „Zwierzęta miast, czyli 22 portrety naszych nieudomowionych sąsiadów”. Współautorka książek m.in. „Bajkoterapia, czyli dla małych i dużych o tym, jak bajki mogą pomagać”, „Un mundo de relatos. Antología” (książka opublikowana przez hiszpańskie wydawnictwo Pearson Educación), „Bezpieczna bajka”, „Słowik, Kopciuszek i inne najpiękniejsze bajki”, „Zapach czekolady. Opowiadania i wiersze dla dzieci”, „Świat jest piękny. Książka przeciw wojnie”.
Jej utwory tłumaczone były na hiszpański, kataloński, słoweński, ukraiński, francuski, niemiecki, litewski a także… na język przestrzeni ;) To ostatnie dotyczy literacko-internetowego projektu: www.terapia (dla dorosłych).
Swoje wiersze, opowiadania i artykuły publikowała w prasie dziecięcej, literackiej i pedagogicznej, podręcznikach szkolnych. Współpracuje z portalem www.ngo.pl.